سفر در زمان (2 اثر)

زندگی عادی کگومه هیگوراشی ناگهان دگرگون می‌شود وقتی دیوی او را به درون چاهی می‌کشد و پانصد سال به گذشته می‌برد. در این دوران، کگومه خیلی زود دو چیز را می‌فهمد: دیوها میان انسان‌ها رفت‌وآمد می‌کنند و او ناآگاهانه شیئی خطرناک را از دنیای خودش آورده—گوی کوچکی به اندازهٔ تیله، مشهور به «گوهر شیکون» (گوهر چهار روح). این گوی نامعمول به هر دیوی که آن را در اختیار داشته باشد قدرتی عظیم می‌بخشد، و کگومه برای هر کسی که قصد سرقتش را داشته باشد هدفی آسان است. هنگام نبرد با دیوی، تلاشی شتاب‌زده برای دور کردنش باعث می‌شود کگومه ناخواسته گوهر را خرد کند و بی‌شمار تکه از آن در سراسر ژاپن فئودالی پراکنده شود. او خیلی زود پیامدهای سنگین کارش را درمی‌یابد، وقتی باید با نیمه‌دیو، اینویاشا، همراه شود تا پیش از آن‌که تکه‌ها به دست افراد نادرست بیفتد، همهٔ آنها را جمع‌آوری کنند.

چه می‌شد اگر ما در دنیایی زندگی می‌کردیم که "آدمکش مواجب‌بگیر" هم مانند پزشکان و وکلا، حرفه‌ای قانونی و همه‌گیر تلقی می‌شد؟ چه می‌شد اگر دانشمندی به منظور رسیدن به شگفت‌انگیزترین نقطه عطف شغل خود، چنین آدمکشی را استخدام می‌کرد... تا در زمان به عقب سفر کند و آدولف هیتلر را پیش از آن‌که خوی شیطانی‌اش به قدر برسد، بکُشد؟ چه می‌شد اگر هیتلر از این اقدام به ترور جان سالم به‌در می‌برد، ماشین زمان را می‌دزدید، خود را به قرن ٢١ـم می‌رساند... و قاتل هنوز به قدرت نرسیده همان ٧٠ سال پیش سرگردان و آشفته رها می‌کرد؟ اگر خیال می‌کنید که جوابی برای این پرسش‌ها دارید... سخت در اشتباهید. و شما باید من آدولف هیتلر را کُشتم، آخرین اثر شاهکار جیسون را بخوانید.